Gönül tamah etme sen bu dünyaya,
Doymadım ben sana der de gidersin.
Dünyayı toplayıp çıksan da aya,
Her şeyi burada kor da gidersin.
Yolunda giderken her türlü işin,
Görmez olur gözün, dökülür dişin;
Bir ders olur kalanlara gidişin,
Olmadık zamanda, yerde gidersin.
Kimse bana dokunamaz derken sen,
Kul hakkını aldırmadan yerken sen,
Güya sana göre belki erken sen,
Felekten bir sille yer de gidersin.
Dünya hâli belli olmaz, ters döner;
Bir anda parlayan ocağın söner,
Bakarsın karınca balığı yener,
Bunca varlığınla darda gidersin.
Her şeye keyfince verirken hüküm,
Mahkeme dursa da değişir hâkim,
Devran dönse bile bozulur çekim,
Hüküm yaftasıyla dârda gidersin.
Karabudak aklın kullan, ar eyle;
İmanı, ülküyü, fikri var eyle;
Bu dünyada yanlış yapma, kâr eyle;
Ancak bu şekilde kârda gidersin.