Dokuz yaşında başladın öğretmeye
Ortamda doğruyu, yanlışı göstermeye
İçimde ki cesareti, güveni işlemeye
Sen öğrettin, babam benim.
Ezdin sandım onurumu, gururumu
İçimde ki vazgeçilmez sorunumu
İşlemek, yetiştirmek içinmiş huyumu
Geç öğrendim, babam benim.
Anladım küçük yaşta başa gelince
İşi, aşı kazanmayı bilince
Yanlış insanlar beni yorunca
Bildim be, babam benim.
Zorluklarla baş edince oğlun
Görünce insanları çıkarcı, solgun
Öğrettin oğluna, baş etti olgun
Gurur duydum seninle, babam benim.
İçten sevmeyi sende gördüm
Hep güvendim, doğruyu buldum
Sadece seni üzenleri gördüm
Medeniyet kapısı, babam benim.
Verdin bana ölmeden mirasını
Giydirdin sırtıma tecrübe hırkasını
Hep anlattın köylü ağanın fıkrasını
Donattın beni bilginle, babam benim.
Yardımlaşmayı, dostu bilmeyi
Değerlinle ağlamayı, gülmeyi
Acı çeksen de hatır için sevmeyi
Sen öğrettin gönül gözüm, babam benim.