Bir varmış, bir yokmuşlu ömür.
İnsan bazen sıkıntılar da görür.
Güzel olsun diye mantığı sürür.
Sebebi ne ki? Köylü kızı...
Aslında mutluluk çocuk oyuncağı.
Küçük şeyler sevindirir bu ocağı.
Olur, olmazlara açtık kucağı.
Sebebi ne ki? Köylü kızı...
Gördüğüm, geleceğin içine sığan.
Aslında bulutlarla güneş gibi doğan.
Sevda denizinde güzelliklerle boğan.
Sebebi ne ki? Köylü kızı…
Zaten ne kadar kaldığı değil hayatın.
Üzüntüler içinde anlamı kalmadı sanatın.
Ufak tefek şeylerle kırılır kanadım.
Sebebi ne ki? Köylü kızı…
Ahmet KARIŞAN
16.03.2020-15.37