Akıp gitmekte zaman su gibi hiç durmadan,
Ömürler geçse de gün, geçmez hayâl kurmadan.
Her hayâl bir başlangıç, hayâl törpüsü gerçek;
Dolu almaz, boş dolmaz; ne yana çekersen çek.
Hayâl toz pembe tatlı, gerçek biraz acıdır;
Kaygısıza dokunmaz, düşüneni acıtır.
İnsan kurtulmak ister gerçeğin acısından,
Avunur duyduğuyla hocayla hacısından.
Bazen sığınır düşe, yormak ister iyiye;
Sorar kendi kendine: Dert beni bulur niye?
Yol hem yokuş hem iniş, gidilmez bir ömür düz;
Zaman öyle değil mi geceden sonra gündüz.
Hayatta zıtlıklar var, değildir bu çelişki;
Mağarada inziva, şehirlerde ilişki.
Karabudak hayat bu, iç içe sevinç, hüzün;
Kimi sevinci yaşar, kiminin ömrü hazîn.
22.08.2021 F.K. (KARABUDAK)