Bizim köyde de vardı at gönüllü bir eşşek,
Köylüler neler çekti at gönüllü eşşekten!
Ağzından çıkan olur, bunda yoktu şüphe şek;
Çevredekiler bıktı at gönüllü eşşekten!
Bekçi olayım dedi; dağda, taşta, bayırda
Sildi süpürdü yedi, ot koymadı çayırda;
Onun hükmü geçerdi dere tepe ve kırda,
Kurt korkup dağa çıktı at gönüllü eşşekten!
Kakışmayı çok sever, sınır yok inadına;
Boşa söylememişler, eşşek denmiş adına;
Ancak eşşekler varır, inadının tadına;
At derdinden nal döktü at gönüllü eşşekten!
Gurur kibir yerinde, kendine güven sonsuz;
Köyde değil dağda iş, görülmez sanki onsuz;
Köylüleri bıraktı bir de göyneksiz, donsuz;
Katır tırsıp yük yıktı, at gönüllü eşşekten!
At gönüllü eşşekler sakar olurmuş sakar,
İş inada binerse koca ormanı yakar,
Kime iyilik yapsa sonunda başa kakar,
Çok şükür başka yoktu at gönüllü eşşekten!
01.03.2021 F.KARATEPE