Bahçesinde bin bir çeşit gül olsa,
Gül koparmam ben diyenin gülünden!
Tarlada ağaçlar meyveyle dolsa,
Meyve yolmam ben diyenin dalından!
Hâli hâl olur mu ben diyen zâtın,
Malı mal olur mu ben diyen zâtın,
Yolu yol olur mu ben diyen zâtın,
Bir kez geçmem ben diyenin yolundan!
Bir kişinin ‘ben’i bizi yendi mi,
Her sözünde ben diyormuş dendi mi,
Tesadüfen karşılaşsam kendimi,
Sakınırım ben diyenin elinden!
Beklesem kapıda çaresizce aç,
Garkolsam dertlere kalsam bîilaç,
Komşu gelse, olsam külüne muhtaç;
Zerre almam ben diyenin külünden!
Karşıdan koşarak gelse yanıma,
Güzel davranışla uysa genime,
Peteğiyle balı koysa önüme,
Kaşık almam ben diyenin balından!
Böylesine, ‘ağam çok yaşa’ dersen;
Kurtulmazsın sen de onunla yersen,
Karabudak bencillere yüz versen,
Çok çekersin ben diyenin dilinden!
27.02.2021 F. K. (KARABUDAK)