Bağrı yanık bozkırın,kervan geçer kuş konar;
Akasya dallarına yuva yapmış serçeler.
Kışın yolda kalanlar, gece soğukta donar;
Bozkırda hayat zordur, acılar yürek deler.
Görürsün ara sıra derede bir kaç söğüt,
Baharları aksa da yaza dayanmaz öğüt,
Bahar yeşil, yaz sarı; kışın rengidir ak süt,
Yeknesaktır bozkırlar, güz biraz aklı çeler.
Devranda düzen ortak, her canlı rızk arıyor;
Bir canlı ölüyorken, sana hayat veriyor;
Ne yapsın kurt açlıktan, bir sürüye varıyor;
Kurt kapar bir koyunu, kuzu ağılda meler.
Damdan kürünen karı, yerde ederler harman;
Üç kasaba ötede bulunur derde derman,
Bozkırda hayat böyle, tabiattadır ferman;
Çamurda yük taşıyan atlar yolda debeler.
Bozkırlı yiğitlerin çileli yüzü kavruk,
Düşünmekten yorulmuş, başı omuzdan devrik;
Giysiyle özdeşleşmiş, kumaşı kıvrık kıvrık;
Genç gelinler kış günü beşiğe bebek beler.
Çileyi katık yapar ekmeğine bozkırlı,
Gece duyulan sesler değildir pek de hırlı,
Dağ yolunda bir pınar; hem yalak hem ahırlı,
Bozkırda yaşayana hayat ne zaman güler?
12.08.2020 F. KARATEPE
Not: öğüt: kar sularının baharda yerden çıkarak derelerden akışı.(kendi yöremizin ağzı)