Otuz üç şehidi duyunca birden,
Dağları üstüme çöküyor sandım.
Gönlüme bir acı doldu zehirden,
Düştüm cehenneme yandım da yandım.
Vatan için kara yere öz düştü,
Ağızlardan üç beş yavan söz düştü,
Benim yüreğime kızgın köz düştü,
Her şehidi tek tek adıyla andım.
Hayâl dünyasında gel-gitti onlar,
Ana kuzusuydu, yiğitti onlar;
Türklüğe adanmış şehitti onlar,
Daldığım bu düşten anca uyandım.
Hayâlleri, ümitleri, düşleri;
Anaları, evlatları, eşleri;
Vardı önlerinde başka işleri;
Gayrı fazla geldi, ben de usandım.
Şehit yakınları yanarken içten,
“Başınız sağ olsun!” demek hariçten,
Ne kadar anlamsız ne kadar hiçten,
Şehit babasına baktım, utandım.
Karabudak sen de döktün gözyaşı,
Daha yirmi beşti çoğunun yaşı,
Bir daha sağ olsun Türklüğün başı!
Şehitlik nuruyla ruhen yıkandım.
06.03.2020 F.K. (KARABUDAK)