Olmayanı harcadık, hazırları bitirdik;
Kıldan, pamuktan, yünden elimizde ne kaldı?
Fabrikayı kapattık, şirketleri batırdık;
Daha çok değil dünden, elimizde ne kaldı?
Bizden önceki kuşak, çok şey burakmış bize;
Vermemişsen hiç emek, bir şey görünmez göze;
Türklüğün ensesinde pişiriyorlar boza,
Kervansaraydan, handan elimizde ne kaldı?
Korkusuz yiğitleri kurşun önüne sürdük,
Güya son görev için tabuta selâm durduk,
Ayrılıklara taviz, bölücüye yüz verdik;
Yükü taşıyan candan elimizde ne kaldı?
Hor gördük kendimizi, yabancıya özendik;
Her dönem başka renkten boyalarla bezendik,
Yurdunda Türk yitiyor, bilmem biz ne kazandık;
Türk’ü Türk yapan genden elimizde ne kaldı?
Bilge Kağan haykırdı: Titre, kendine dön Türk!
Benliğini kaybettin, kendi derdine yan Türk!
Mustafa Kemal söyler: Bu gafletten uyan Türk!
Ey Oğuz Kağan senden, elimizde ne kaldı?
Karabudak haykır da bilmeyenler dinlesin,
Sesin kulakta değil, beyinlerde çınlasın;
Aklın kiraya veren zavallı da anlasın,
Vahiyle gelen dinden elimizde ne kaldı?
12.02.2020 F. K. (KARABUDAK)