Sarsılırdı sanki yer geçerken üzerinden,
Dünyayı omuzlayan birer herkül gibiydik.
Gönlümüz arşta gezer, ruh yüzerdi derinden;
Açmaya yüz çevirmiş bir gonca gül gibiydik.
Dertlenirdik milletin derdiyle tasasıyla,
Yıldırım Han yaşardı gönlümüzün köşkünde.
Hüzün dolardı yürek esir Türk’ün yasıyla,
Kızılelma saklıydı her yiğidin aşkında.
Omzumuza yüklenmiş yılların birikimi,
Serazat sevdalara yer kalmadı gönülde.
Kavgada yetiştik biz, günü gün etti kimi;
Turan’dan başka bir yâr hiç olmadı gönülde.
Her bakımdan kalkınmış yüz milyonluk Türkiye,
Hayâli kurarken de tetikte duruyorduk.
Gönül verdik engin bir vazgeçilmez ülküye,
Bağımsız Türk Dünyası rüyası görüyorduk.
Okyanus ötesinden bir tufan seçti bizi,
Yolumuzu keserek dağıttı kervanımız.
Kırdırıp bizi bize, sonra da biçti bizi!
Toprağa sebil oldu damardaki kanımız.
Devre dışı kalınca sahada a takımı,
Mülayimler ortaya çıkıp birer bey oldu.
Sütrelerde saklanan yularlı tay akımı,
Küheylan kesilerek memlekete şey oldu.
16.06.2021 F. KARATEPE