Hangi yaz mevsimi kırlarda yatsam,
Gözlerim bir süre göklere bakar.
Uyandıkça şöyle göğe göz atsam,
Kâh bir uçak geçer kah ışık akar.
Hem yatak hem yorgan bir tek kepenek,
Böcek seslerinden oluşur ahenk,
Gün doğmadan evvel işle başlar cenk,
Gece ayaz olur, gündüz gün yakar.
Yaz işleri aceleyle işlenir,
Biri biter ötekine başlanır,
Harman kalkar, işler öyle boşlanır;
Yorgunluğu elle ayaklar çeker.
Uzak tarlalardan harman taşınır,
Harman arpa ise cildin kaşınır,
Yollar uzadıkça ömür aşınır,
Mahsul azsa gönle bir hüzün çöker.
Köyde ekim, harman döngüsü vardır;
Çiftçinin bütçesi oldukça dardır,
Karnı doyuyorsa yine de kârdır,
Çiftçi tohum ile umut da eker.
Karabudak o hayatı biliyor,
Saman boşaltırken terin siliyor,
Kalanlara kolaylıklar diliyor,
Andıkça beyninde şimşekler çakar.
02.09.2021 F.K. (KARABUDAK)