Beni hiç ben gibi yazmamış kalem,
Bu efsane densizlerin dilinde.
Söylentinin hepsi başka bir âlem,
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
Kendi gibi tarif eden çapsız var,
Beni anlamayan ipsiz sapsız var,
Bir de iftiracı o kitapsız var,
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
Kaypak dosttan yeğdir düşmanın merdi,
Hiç olmazsa düşman kendince yerdi,
Gıybet edenlerin var mı bir derdi,
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
Bir portre çizmişler kendilerince,
Yalanlar oturmuş yerli yerince,
Çoğu şaşar beni böyle görünce,
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
Bin dost yetmese de bir düşman çokmuş,
Münafık dilinden çıkanlar okmuş,
Yalnız hüküm değil, niyet de kokmuş,
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
Karabudak gider kendi yolunda,
Gözü yoktur başkasının malında,
Değişme yok, hâlâ eski hâlinde;
Neyleyim ki kalem düşman elinde.
29.12.2018 F. K. (KARABUDAK)