Bahçede goncayı aradık durduk,
Dikeni hor gördük, gülü kaybettik.
Bal peşine düştük, kovanı kırdık;
Arı çetin çıktı, balı kaybettik.
Dereyi, ırmağı beğenmez olduk;
Okyanus uğrunda sararıp solduk,
Çok şey hayâl ettik, sanki ne bulduk;
Denizi beklerken gölü kaybettik.
Kökümüzden ayrı kaldık on asır,
Otağ beğenmedik, istedik kasır;
Şimdi altımızda kalmadı hasır,
Koltuk, masa derken çulu kaybettik.
Hep özenti duyduk ele, ağyâra;
Yaban olduk bizi tutan o yâra,
Şimdi bu pişmanlık yürekte yara,
Biz Turan’a giden yolu kaybettik.
Hüküm verir, hâlimizden anlamaz;
Yol başçıdır, yolumuzdan anlamaz;
Ahkam keser, dilimizden anlamaz;
Türk’ü yok sayarak dili kaybettik.
Kulağı yeğledik, gözden vazgeçtik;
Kabuğa sarıldık, özden vazgeçtik;
Kelam tatlı geldi, sözden vazgeçtik;
Bizi üstün tutan eli kaybettik.
Karabudak, kokladığın gül değil;
Özendiğin, gidilecek yol değil;
Bu gidişat Türk’e özgü hâl değil,
Töreyle var olan hâli kaybettik.
02.09.2019 F.K. (KARABUDAK)