“Afrikalı diktatör kral memleketini gezerken, uğradığı her yerde önce askerleri denetliyormuş. Böyle bir denetim sırasında konuşmaya başlamış. Kral konuşurken safta rahat vaziyetinde bekleyen askerlerden biri hapşırmış. Kral merakla sormuş:
- Kim hapşırdı?
- Kimseden ses çıkmamış...
Kral buyruğunu vermiş:
- Hapşıran ortaya çıksın! Yoksa birinci saftaki askerleri kurşuna dizdireceğim!
Yine kimseden ses çıkmamış!..
Kral son sözünü söylemiş:
- Birinci saftakileri kurşuna dizin!
Buyruğu derhal yerine getirilmiş.
Yeniden sormuş:
- Kim hapşırdı?
Kimseden ses çıkmayınca ikinci saftakileri de kurşuna dizdirmiş...
Bir daha sormuş:
- Kim hapşırdı?
Üçüncü saftaki askerlerin içinden ufak tefek bir asker, titrek bir sesle konuşmuş:
- Ben hapşırdım kral hazretleri!..
Kral, sesine bütün şefkatini yükleyerek konuşmuş:
- Neden daha önce ortaya çıkıp söylemedin evlâdım, “Çok yaşa!” diyecektim:
Çok yaşa!..”
Şu şefkate bakın hele!!!
NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE!