Has bahçeden gül derdim,
Gül değil benim derdim,
Dün böyle düşünseydim,
Gidenlere kal derdim.
Çocukken şeker yerdim,
Sen yağmur bense yerdim,
Bir tek “ülkü”yü sevdim,
Yaban savları yerdim.
Sen dikeni kes erim,
Ben çalıyı keserim,
Sap dönse de her dönem,
Dönmez benim keserim.
Bilmem hangi yerdesin,
İnsan bekler yerde sin,
Hatırlatsın o bilge:
‘Bir gün toprak yer!’ desin.
27.11.2020 F. KARATEPE
Not: sin: mezar. yaban sav: yabancı iddia, ideoloji.