Düşünceye dalmışken uzadıkça geceler,
Ben seni düşünürüm, dilim adın heceler.
Eser göz önündedir, görünmüyor müessir;
Ne yaman bir imtihan, nedir bu bilmeceler?
İdrakte mi nazda mı, bilmem kusur gözde mi;
Yoksa benim yanılgım yalan yanlış sözde mi,
Düşünce yarı yolda, vardı hedefe iman;
Senlik benlik nedir ki, aradığım "öz"de mi?
Susuz ciğerin yansa önündedir su tası,
Dersin ki bu usta kim, zerre yokmuş hatası;
Göz görmeyen zerreden feleklere uzanan,
Milyonlarca eserin yok mu sence ustası?
Kaldırsa şu perdeyi ol deyince olduran,
Kederli gönüllere sonsuz ümit dolduran,
Uzaklarda olamaz, şah damarımdan yakın;
Sana binlerce şükür, bana kendin bildiren.
"Lâ ilâhe" deminde, birdir dedik biz sana;
Eserlerin eseri engel değil imana,
Bir kere iman ettik, nasıl inkâr ederiz!
Çıplak gözle görülen şahitler senden yana.
Her eserde görünür, aşikâr usta izi;
Kaldırıver aradan idrake tuzak gizi,
Bu sınav kolay değil, kolaylaştır geçelim;
Ey yüceler yücesi, imansız koyma bizi.