Leylâ Leylâ diye düştüm çöllere,
Mecnun oldum, unuttum ben Leylâ’yı.
Yusuf gibi gittim gurbet ellere,
Görmedim zindanda güneşi, ayı.
Dağa çıktım, süt akıttım pınardan;
Ot yerken deveyi uçurdum yardan,
Gece kimse yokken geçtim pazardan,
Köprü kurmak için kuruttum çayı.
Kırlarda çok gördüm toprağı, taşı;
Bir başa bağlıymış her işin başı,
Çok zaman ağladım, döktüm gözyaşı;
Yıldızlar altında andım Mevlâ’yı.
Bostan ektim, domuz girmiş darıya;
Haber saldım çiçek gezen arıya,
Değirmende un öğüttüm yarıya,
Değirmenci kaptı en büyük payı.
Çıktm Kafdağı’na huzur aradım,
Ne kendime ne ellere yaradım,
Neydi bu dünyada benim murâdım,
Oklar sadağımda, kaybettim yayı.
Karabudak ne söylese az gelir,
Sanırlar ki bir çiçekle yaz gelir,
Bilmeyene sivrisinek saz gelir,
Neyleyim ben böyle dönek dünyayı!
12.10.2021 F. K. (KARABUDAK)
NEYLEYİM
Yayınlanma :
12.10.2021 10:26
Güncelleme
: 12.10.2021 10:26
Yorum Yazma Kuralları
Lütfen yorum yaparken veya bir yorumu yanıtlarken aşağıda yer alan yorum yazma kurallarına dikkat ediniz.
Türkiye Cumhuriyeti yasalarına aykırı, suç veya suçluyu övme amaçlı yorumlar yapmayınız.
Küfür, argo, hakaret içerikli, nefret uyandıracak veya nefreti körükleyecek yorumlar yapmayınız.
Irkçı, cinsiyetçi, kişilik haklarını zedeleyen, taciz amaçlı veya saldırgan ifadeler kullanmayınız.
Türkçe imla kurallarına ve noktalama işaretlerine uygun cümleler kurmaya özen gösteriniz.
Yorumunuzu tamamı büyük harflerden oluşacak şekilde yazmayınız.
Gizli veya açık biçimde reklam, tanıtım amaçlı yorumlar yapmayınız.
Kendinizin veya bir başkasının kişisel bilgilerini paylaşmayınız.
Yorumlarınızın hukuki sorumluluğunu üstlendiğinizi, talep edilmesi halinde bilgilerinizin yetkili makamlarla paylaşılacağını unutmayınız.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Yorumlar
Kalan Karakter: