Ozan Arif’in Hatırasına...
BİR OZAN GİTTİ
Tok sesiyle hainleri ürküttü,
Ozanca yaşadı, sazıyla gitti.
Koltuk severleri sözle korkuttu,
Türkçe haykırarak özüyle gitti.
Sazı silah, sözü kurşun eyleyip
Ömür boyu gerçekleri söyleyip
Hak edeni lâyıkıyla paylayıp
Zalimi kahreden sözüyle gitti.
Hesap sordu şarap kokan paşadan,
Çekinmedi silah çeken maşadan,
Zoru görüp sıvışmadı köşeden,
Ocakta korlanan közüyle giti.
Arif’ti, herkesten önce sezerdi;
Elinde saz, memleketi gezerdi;
Türk’ün düşmanını sazla ezerdi,
Hakka davet eden yazıyla gitti.
Dert edindi o Türklüğün derdini,
Aşkla sevdi bayrağını, yurdunu;
Allah deyip kulca çekti virdini,
Gönlünde dinmeyen sızıyla gitti.
Türk deyince hep Turan’ı fikretti,
Lider dedi, Türkeş adın zikretti;
Türk olmaktan şeref duydu, şükretti;
Dünyadan Başbuğ’un iziyle gitti.
Karabudak ne söylese az gelir,
Ozan göçtü, yüreğime köz gelir;
Hatırası alçaklara tuz gelir,
Avcunda bir kısım tuzuyla gitti.
20.02.2019 F.K. (KARABUDAK)