Kime arz edeyim hâlimi bilmem,
Gönül, şu kokmayan gülden usandı.
Günah mı yasak mı dünyada gülmem?
Bu yürek seraptan, çölden usandı.
Ben de eller gibi gönül eyleyim,
Sorarsanız kamışlıkta ney’leyim,
Hâlden anlamayan dostu neyleyim?
Fakir sır tutmayan dilden usandı.
Sormayın derdimi, dert benden büyük;
Kimleri eskitti bilseniz bu yük,
Baş olma da ağyar başa boyun bük!
Türklük, özden uzak elden usandı.
Yurtta her şey birbirine karışmış,
Kardeşler küs, yedi düvel barışmış;
Belli değil kim kiminle görüşmüş,
Millet eğri büğrü hâlden usandı.
Her gün biraz daha artıyor acım,
Dertle baş etmeye yetmiyor gücüm,
Zalimde, hainde kaldı hep öcüm!
Mazlum, iş görmeyen puldan usandı.
Karabudak saklar tümen derdini,
“Sen yalnız Allah’a kul ol.” der, dini;
Sakın kırma milletin tek ferdini,
Kula kulluk eden kuldan usandı.
21.09.2018 F. K. (KARABUDAK)