Vefa nedir diye sormayın sakın,
Sofrada konuğa bal imiş vefa.
Onsuz olmaz insan, insana yakın;
Çiçekler içinde gül imiş vefa.
Vefa İstanbul’da semt adı değil,
Yemeklere konan tuz tadı değil,
Geçmiş hatıranın bir yâdı değil,
Dost elini tutan el imiş vefa.
En dar zamanında açılan kapı,
Kapıyı çalmadan girdiğin yapı,
Çeşit çeşit derdin yegane hapı,
Önünde uzanan yol imiş vefa.
Hani yapayalnız kalır ya insan,
Tahammülsüz hale gelir ya insan,
Çaresiz kahrından ölür ya insan,
İşte o insana dil imiş vefa.
Bazen vefasızlık tak eder cana,
Görmezden gelinmek dokunur kana,
Duyarsız olunca insan insana,
Irmaktan geçiren sal imiş vefa.
Karabudak anlatma sen vefayı,
İyi günde herkes sürer sefayı,
Nâdânlar çektirir dosta cefayı,
Bilene en sadık kul imiş vefa.
10.12.2018. F. K. (KARABUDAK)