Ayrık basmış bahçeyi, ayrıktan güle yer yok;
Karga nutuk çekiyor, burda bülbüle yer yok.
Taraflar hazırlıklı, başlamış söz savaşı;
Gözde sövgüyle tahkir, bal akan dile yer yok.
Atılmış kâğıt, kalem; kılıç tutuyor eller,
Barış için uzanan tertemiz ele yer yok.
Gönül hüsranda şimdi, ağızlar tatlanmıyor;
Vicdan huzur bulmadan, sofrada bala yer yok.
Selam sabah kalmadı, komşuluk oldu tarih;
Komşu gelmeyecekse ocakta küle yer yok.
Eskiden mektup vardı, gönülleri titreten;
Mektup yazılmıyorsa postada pula yer yok.
Mecnun ile Leylâ’ya itibar bitti çoktan;
Günümüz dünyasında, sevdada çöle yer yok.
Karabudak istemez pazarlıklı dostluğu,
Tok gözlü gönüllerde, eğilen kula yer yok.
23.12.2020 F.K. (KARABUDAK)