Allah’a kulluğumuz tamam değil galiba,
Gökten rahmet yağmıyor, dağlarda kar kalmadı.
Kimi çıplak geziyor kiminde ipek aba,
Paylar eşit düşmüyor, gelirde kâr kalmadı.
İşimiz mehter gibi, ik’ileri üç geri!..
En küçük aksamada bütçe girer içeri,
Bacalar denk tütmüyor, bir kemiğiz bir deri;
Ocak buz gibi oldu, ateşte hâr kalmadı.
Yalnızlık girdabında kalakalmış her kişi,
Milyonlar boş geziyor, yok yapacak bir işi;
Sonu nereye varır, belli değil gidişi,
Toplumu dağıttı zor, çevrede yâr kalmadı.
Davranışlar değişti, kim ne yapar bilinmez;
Bir şey ihtiyaç olsa on komşudan bulunmaz,
Hele borç iste sen bak, kardeşinden alınmaz;
Hırlıda hır kalmadı, arlıda ar kalmadı.
‘Veren el alan elden üstündür.’ denir, doğru;
Kalp gözü açık olan, haklıyı tanır, doğru;
Gel otur denen yerde, rahatça yenir doğru;
Zenginler sofrasında fakire yer kalmadı.
Yoklukta her şey zordur, varlıkta her şey kolay;
Zengine yakışanı, fakirde görmek olay;
Karabudak gerçekle alay etme sen alay,
Muktedir olanlara dünyada zor kalmadı.
16.01.2021 F. K. (KARABUDAK)