IRAK TÜRKMEN ŞEHİTLERİ
Elimizi uzatsak değecek kadar bize yakın olan Irak Türkmenlerinin feryadını duymak zorundayız. Cumhuriyet tarihi boyunca “içe hapsolmuş” dış politika anlayışı yüzünden, Irak Türkmenleri adeta sahipsiz bırakıldı.
Türkiye’de olur olmaz şeylerden gövde gösterisi yapmaya hevesli sivil toplum kuruluşlarının her nedense, uluslararası meselelerde Türkler söz konusu olduğunda “gıkları” çıkmaz. Bu gösteri adamlarının fantezilerinde varsa yoksa çıkar ilişkileri, adam yerine geçme tiryakilikleri sergilenir. Onlar magazinsel tiyatronun peşinde koşturur dururlar. Türkmen meselesi onların neyine ki!
14 Temmuz tarihi, Irak Türkmenlerinin Kerkük'te uğradıkları büyük katliamın yıldönümüdür. Bu tarih, katliamlar zincirinin en önemli halkasıdır. Türkmenler, bütün şehitlerini her yıl bu günlerde rahmet ve minnetle anmaktadırlar. Irak Türkmen Cephesi, 14–20 Temmuz tarihlerini "Irak Türkmenleri Şehitler Haftası" ilan etmiştir.
Kerkük Türkleri, Lozan'da Türkiye'den koparılarak kaderine terk edildi. Irak'ta, İngiliz mandasındaki idareden krallığa; krallıktan cumhuriyete; cumhuriyetten diktatörlüğe; ezilen ve yok edilmek istenen tek millet, Türkmenler olmuştur. Kerkük - Musul bölgesinde çok sayıda cinayet işlendi! Ancak bu zulümleri unutmak mümkün değildir. Türkmen katliamı ve toplu idamları 1920, 1924, 1946, 1959, 1979, 1980, 1991, 1996 yıllarında gerçekleşti. Bu acıların en büyüğü Irak'ın işgalinden sonra yaşandı.
Amerika’nın Irak topraklarını işgal etmesinden sonra bu saldırılar şiddetle devam etti ve bu defa da Irak Türkmen Cephesi mensuplarına ve Türkmen önderlerine yöneldi. Irak'ın işgalinden bu yana düzenlenen en büyük ikinci intihar saldırısı, 7 Temmuz 2007'de Türkmen kenti Tuzhurmatu'nun Amirli köyünde gerçekleşti. Bölge harabeye dönerken, 154 Türkmen şehit oldu, 250 Türkmen yaralandı.
Şimdi de İsrail destekli Barzani aşireti, Kuzey Irak ve Kerkük bölgesinde sözde bağımsızlık referandumu ile işi oldubittiye getirmek istiyor. Bu mümkün değildir. Çünkü bölgenin stratejik dengeleri buna engeldir. Her ne kadar emperyalistler, piyonlarına bağımsızlık tamtamları çaldırıyorlarsa da, Rusya-İran- Türkiye ittifakı bu oyunu bozmaya yeterlidir. Barzani ve taifesi, arkasındaki Siyonist güçlere güvenip bir hamle daha yapmaya kalkışırsa, o bölgede kan gövdeyi götürür!
Kıbrıs, nasıl Türkiye Cumhuriyeti için hayati derecede önemli ise, Kuzey Irak ve Kerkük bölgesi de o derece önemlidir. Türkiye kaplumbağa gibi başını yuvasına sokup etliye sütlüye karışmazsa, ulusal güvenliğini korumakta sıkıntıya düşer.
Irak Türkmen Cephesi’nin acılarını yürekten paylaşıyor, Türkmen şehitlerine Allah’tan rahmet diliyorum. Sözü, Türkmenlerin feryadını dile getiren Ozan’a bırakıyorum:
YETİŞ İMDADIMA
Ben Türkmen’im Türkiye, Irak’taki Türk’üm ben,
Senin ile aynı soy, aynı necip ırkım ben,
Bin yıldır burda dönen sana ait çarkım ben,
Senin gibi ben de tâ Oğuz’dan geliyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Asya’dan çıkıp gelip edinince bu yurdu,
Petrol ne bilmiyordum, dünya da bilmiyordu.
Altımdan petrol çıktı, bütün dünya kudurdu.
O gün bu gün dünyanın hedefi oluyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Ne zamanki petrolün tam farkına vardılar,
Üşüştüler başıma her yanımı sardılar,
Beni senin bağrından çektiler kopardılar,
Anasız kuzu gibi yıllardır meliyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Beni sensiz bulunca dedim ya kudurdular!
Kuduranlar sanma ki sadece “gâvurdular”
Beni esas sırtımdan dindaşlarım vurdular!
Benim suçum Türk olmak! Ben bunu biliyorum,
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Ben Türkmen’im Türkiye, her yanım yara yara!
Petrol gibi talihim, petrolden daha kara,
Çok yoruldum ay gardaş, hele var ya bu ara,
Boğulmak üzereyim, zor nefes alıyorum,
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Bu güne dek dayandım, takatten düşüyorum,
Ölümlerle doğuyor, ölümle yaşıyorum.
Nasıl böyle duyarsız oluyorsun? Şaşıyorum.
Bir bildiğin var diye teselli oluyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Kayıp etmedim asla umudumu hiç kayıp,
Hep yolunu bekledim günleri sayıp sayıp.
Bıçak artık kemikte, durumumu anlayıp,
Geleceksen gel gel gel! Gelmeni diliyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Irak’ı uzak sanma ben hemen dibindeyim,
Farz et ki emmingilde veyahut bibindeyim,
Az elini uzatsan vallahi cebindeyim,
Gardaşımsın gardaşım, kapını çalıyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!
Soruyorum cevap ver! Söyle bana baş mısın?
Söyle ki Arif bilsin, benimle yoldaş mısın?
Özüm sana gardaş der, yoksa kara taş mısın?
Taşsan eğer seni de defterden siliyorum.
Ya yetiş imdadıma ya artık ölüyorum!