Bir hafta başına umutla başlamak güzel olurdu. Böyle bir toplumda bazı çürümüş insanlarla bu pek mümkün görünmüyor.
Çürümüş diyorum.
Bilhassa siyasette önemli bir kesim işleri güçleri yokmuş gibi iyi bir şeyler yapamazmış gibi başkalarının hatalarını ayıplarını örtemezmiş gibi susamazlarmış gibi av zağarı misali başkalarının kokularının peşinde açık hata ayıp arıyorlar. bulurlarsa cümle aleme hemen yayıyorlar. Buldukları yeterli değilse değiştirip abartarak yayıyorlar. Hiç bir şey bulamazlarsa kendileri türetiyorlar.
İşin ilginç yanı bu avanaklar bunu sadece kendileri yapabiliyor zannediyor ve kendilerini çok başarılı kabul ediyorlar.
Halbuki bunu yapan o kadar çokki yaptıklarının bir ehemmiyeti kalmıyor. herkes yapınca yaptıkları sıradanlaşıyor inandırccılığını kaybediyor.
Bu şekildde başarılı olacaklarını zannedecek kadarda zavallılar.
Atalar demişler bokla yapılan sidikle yıkılır.
Bu şekilde başarı sağlansa bile bu başarı size ne getirir. Bu başarı sizin gayya kuyunuz olur. Kuyunuzda sizin yaptıklarınızın aynısı size yapıldığınıda ağlamanızın sızlamanızın bokun içinde debelenmenizin size hiç bir faydası olmaz.
Eğer iyi bir geleceğimizin olmasını istiyorsak önce kendimiz elimizi dilimizi pislikten çekmeliyiz.
Yoksa yanlıştan doğru çıkmaz, eğriden doğru olmaz, pisliklerle temizlik yapılmaz.
Yoksa kendi sonumuzu kendimiz düşmanlara kalmadan bitiririz.
Dilerim geleceğimiz umutlu olur.