Uzunca bir hayat da bir çok şey yaşadım.
Elbette yaşamam gerektiği gibi yaşayamadım, olmam gerektiği gibi olamadım.
Hayat bana iki şeyi öğretmek istemiş.
Ben bunları görmemişim.
Birincisi yalnız olmadığımın farkına vardım. Beni yaratan her an benimle idi ama ben hep uzaklarda zannettim, çoğu zamanda unuttum.
Dilerim artık yalnız olmadığımı unutmam.
İkincisi kendimi tanıyamadığımı, kendime hakim olamadığımı gördüm.
Kendi yapamadığım şeyleri başkalarından istedim.
Kendimi yönetemediğim halde insanları yönetmeye çalıştım.
Şimdi artık kendimi yönetme vaktinin olduğunu düşünüyorum. Belki başarırım.
Herkesin kendi kaderini iyi veya kötü yaşama hakkının olduğunu da idrak ediyorum.
Kuru lafla helallik olmayacağını düşünüyorum.
Yinede gönlümün isteği olarak kırdıklarımdan af diliyorum.
Artık kendime dönüyorum.
Lütfen yorum yapmayın.
Yorumlar
Kalan Karakter: