Osmanlı Paşasıydı, özü Türk oğlu Türk’tü;
Suçlanır Osmanlıyı savaşa soktu diye.
Gönlünde Türk ülküsü bedeninden büyüktü,
Suçlanamaz vatana sevgisi yoktu diye.
Libya’da destan yazdı, iz sürdü Balkanlarda;
Yalnız sonuca bakan, kolay yargılar onu.
Ruhu uçmağa vardı, bedeni al kanlarda;
Türkistan’da kapandı hikâyesinin sonu.
Millî Mücadelede yoksa ermeni derdi,
Onun da payı vardı ermeni sürgününde,
İttihat ve Terakki millî bir karar verdi,
Vatanı temizledi milletin dar gününde.
Savaşta başkomutan, sonunda tek başına;
Ayrıldı vatanından yüreği dolu hüzün,
Hasret gitti vatanın toprağına taşına,
Turanı kuramadan oldu sonu çok hazin.
Vatanından giderken gönlünde Türklük vardı,
Almanya, Rusya derken son uğrağı Türkistan;
Yenik düşse de harpte ruhta büyüklük vardı,
Şehitlik neticesi son durağı Türkistan.
Kaçmadı hiç savaştan, kurşunu önden yedi;
Bu bir alın yazısı, şehitti Enver Paşa;
Son nefesi verirken, ‘Vatan sağ olsun!’ dedi;
Onun başına gelen, gelmesin başka başa.
15.05.2020 F. KARATEPE