Zor günümde sormasın hatırımı, hâlimi;
Ben ona el vereyim, o benden nefret etsin!
Bu nasıl din kardeşi, görmüyor ahvâlimi;
Benim can düşmanıma hemen yardıma yetsin!
Ne zaman zorda kalsam, görmüyorum yanımda;
Belli ki bir kastı var, gözü benim kanımda;
Beni kardeş bilmiyor, çöreklenmiş hanımda;
Yardım istemiyorum, benden uzağa gitsin!
Kendini yüksek görüp bana demiş: “Mevâlî”
Güya bizler köleyiz, kendileri de âlî;
İşte Arap kafası, işte bugünkü hâli!
Benden uzak olsun da çöllerde deve gütsün!
Eline diken batsa ilk yardım bizden gider,
O Türk düşmanlarıyla candan hasbihâl eder,
Tutar hayâsızca: “Sen Müslüman değilsin!” der,
Onların kardeşliği, gerekmez yere batsın!
Bizim kıblemiz Kâbe, Kıralın Amerika;
Bugün de çeviriyor, bin bir çeşit entrika;
Neden yaparlar bilmem dinde böyle tefrika?
Asırlardır Türk’e yük, Türk böyle yükü n’etsin!
08.02.2020 F. KARATEPE