ÖZÜMÜZE BİR DÖNSEK

Okuduğum gördüğüm duyduğum yaşadığım şeylerin bana gösterdiği şey şu.
Bu çok uzun süre öncedende böyleymiş. Hala artarakda devam ediyor.
Bu toplumda , idare katında ve dini çevrelerde;
Biyolojik yani ırki ve/ veya fikri olarak yabancı olan kişi ve fikirler kabul edilmiş hemen hemen her zaman kutsi bir vasıf verilmiş. Neticede bütün düşünme bilme araştırma ve anlama sorgulama yeteneğimiz kaybettirilmiş. Taklitci bir maymuna dönüşmüşüz.
Sadece bu kadarla kalmamış;
Irk ve fikir olarak Türk olan Türk için düşünen yaşayan anlayan inanan insanların hep önü kesilmiş. Körleştirilmiş bayağılaştırılmış çaresizleştirilmiş. Hemen hemen hiç sahip çıkılmamıştır. Bunların duyulmaları görülmeleri anlaşılmaları önlenmiştir. Türk toplumu bu sebeble gerçek anlamda gözlerini kulaklarını dillerini zihinlerini zekalarını anllayışlarını inançlarını kaybetmiş. Ülkemiz kuklaların oynatıldığı bir tiyatro sahnesine dönüştürülmüştür.
Günümüzde bu hala bütün hızı ve şiddeti ile devan etmekte.
Kimileri iyi veya kötü niyetle batıya doğuya güneye kuzeye kapılanmış buralara ram olmuş. Toplumun kişiliksizleşmesine bilerek veya bilmeyerek sebeb olmuştur.
Bu durum uzun asırlar boyunca azalarak çoğalarak devam etmiş son iki asırda çok şiddetlenmiştir. Bizi bizlikten çıkaran kişilerin hiç bir şey yapmasına lüzum kalmamıştır. Onlar için herşeyi biz kendmiz yapmaya başlamışız.
Bunun bir çare olmadığı artık açık seçik belli olmuştur. YaklaşıK iki asır faydasından ziyade zararı görüldü. bundan sonrada zararlı olacağı kesin.
O halde bizim öze dönüp kendimizi ele almamız lazım. Bunun içinde bizim ve bizden olanları gerçek anlamda yerlerine oturtup gereken değeri verip anlamamız lazım.
Anladıktan sonrada çarelerin üretilebileğine inanıyorum.