Ben bir köy çocuğuyum, kuş uçar kervan geçmez;
Kumrularla serçeler, hiç başka yere göçmez;
Kışın çamur, yazın toz; ocakta küllenir köz,
Gönlümüzde uçar da gökte uçurtma uçmaz.
Ben bir köy çocuğuyum, kahvaltımız çorbaydı;
Önümde öküz, inek; sırtımdaki torbaydı,
Her bahar bindiğimse, uslanmaz deli taydı;
Sırtından atsa bile beni bırakıp kaçmaz.
Ben bir köy çocuğuyum, lastikten pabuçlarım;
Kışın karda yürürken, donar parmak uçlarım;
Az buçuk yemekleri beğenmemek suçlarım,
Oysa kardeşlerim hiç, sofrada yemek seçmez.
Ben bir köy çocuğuyum, köy havası aldım ben;
İlkbahar aylarında, gece kırda kaldım ben;
Yıldızlara bakarak ne düşlere daldım ben,
Bizim düşlerimizde leylaklar, güller açmaz.
Ben bir köy çocuğuyum, hayâlim köyden büyük;
Elimiz işte bizim, sırtımızda ağır yük;
O yükle tırmandık biz, değildi zirve höyük;
Köyde doğup büyüyen, kirli sulardan içmez.
Ben bir köy çocuğuyum, gönlüm o köyde bugün;
Üç gün üç gece süren düğünde , toyda bugün;
Çocukluk günlerimi geçirdim kayda bugün,
Şehirde geçen ölçüt, benim ruhumu ölçmez.
06.02.2018 F. KARATEPE