Zaman değiştirir yaşananları,
Aynı dalda açan güller ayrılır.
Çoğu hatırlamaz geçen anları,
Birbirine geçen kollar ayrılır.
Edilen yeminler kalır hep sözde,
Dostluk hâtırası yer etmez yüzde,
Vefa denen duygu kalmazsa özde,
Birlikte yürünen yollar ayrılır.
Kimi vazgeçerek çekilir yolda,
Kimi çürük çıkar, bükülür yolda;
Birlik oldukların dökülür yolda,
Sımsıkı birleşen eller ayrılır.
Çatlak sesler çıkar köşe bucaktan,
Yeller kül savurur sönmüş ocaktan,
Düşer emanetler bir bir kucaktan,
Ortak ses çıkaran diller ayrılır.
Göze hoş görünür saraylar, hanlar;
Seni senin gibi olanlar anlar,
Güce çokça tapıyorsa insanlar,
Kapıda bekleyen kullar ayrılır.
Herkes ayıramaz kıl ile yünü,
Uzaktan hoş gelir davulun ünü,
Karabudak görmüş dünden bugünü,
Düşünce farklıysa hâller ayrılır.
22.03.2021 F. K. (KARABUDAK)