Ülkü kervanının yolunu kesmiş,
Karışık galiba geni Aysima.
Rahmet bulutları kervana küsmüş,
Güneş kıskanıyor seni Aysima.
Kervan yolda kalmış, karışmış düzen;
En önde yer almış kenarda gezen,
Gün yüzü görmesin yemini bozan,
Kurt postunda çakal, tanı Aysima.
Kızıl Elma önümüzde duruyor,
Beni yağı değil, çaşıt vuruyor,
Dertler yeğin, göz pınarım kuruyor;
Neden unuttuk biz, dünü Aysima?
Yıldız göz kırpıyor, gece karanlık;
Nerede soyunun kurduğu hanlık?
Uyanmak zor değil, kalkış bir anlık;
Unutma Türk’teki kanı Aysima!
Parolamız: Ya istiklâl ya ölüm!
Bizi korkutamaz işkence, zulüm;
Türk’üm ben, dikenlik içinde gülüm!
Sev Türk’ü yaşatan canı Aysima!
Gönüldaşım üzülme sen rahat ol,
Bir daha toplanıp yürünecek yol,
Karabudak gelsin tam yirmi dört kol,
Hayırdır bu düşün sonu Aysima.
19.04.2020 F. K. (KARABUDAK)