Bu kış günü soğukta, ocağımı kar bastı;
Bir yanım donuyorken, bir yanımı nâr bastı.
Türklüğün şu halleri oturdu yüreğime,
Yalnızlık duygusuyla gönlümü efkâr bastı.
Boşversem ben, ben olmam; gönlüme söz geçmiyor,
Bırak, boşver lafları yüreğimi açmıyor;
Ümitlerim kafeste, kanatlanıp uçmuyor;
Bölünme kaygusuyla gönlümü efkâr bastı.
Türk dünyası dert küpü, benim ruhum elemli;
Burda başlar duyarsız, gönlüm bin dertle demli;
Ayağımda pıranga, dilim zincirle gemli;
Hürriyet saygısıyla gönlümü efkâr bastı.
Ağyar güler karşımda, benim içim cız eder;
Tutsak Türklerin hâli, yüreğimi köz eder;
Görünen ilgisizlik, ümitleri buz eder;
Dışlanma buygusuyla gönlümü efkâr bastı.
Karabudak dert etme, yaşanan şu halleri;
Benden habersiz ağlar, dünyada Türk elleri;
Yine de bizim için duadadır dilleri,
Bir gaflet uykusuyla gönlümü efkâr bastı.
26.01.2019 F. K. (KARABUDAK)