Çaylak, bin metre yükseklikten yere dikkatle bakmış. Bir tek buğday tanesi görmüş. Hızla dalış yapmış. Buğday tanesini yemek için ayaklarını yere bastığı anda tuzağa yakalanmış. Ayağı faka kısmış!
Kartal süzülerek yanına inmiş. Çaylağa sormuş:
- Çaylak kardeş, hayrola ne oldu?
Çaylak hayıflanarak karşılık vermiş:
- Bin metre yüksekten buğday tanesini gördüm. Onu yemek için yere batığımda tuzağa yakalandım!
Kartal demiş ki:
- Buğday tanesini gören göz, nefsinin gözü! O göz tuzağı fark edemez. Tuzağı fark edecek olansa aklının gözü! Asıl gerekli olan da o...
Kartal haksız mı?
Günü düşünenler buğday tanesini görür, geleceği düşünenler tuzağı da görür!
NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE!