Rahmet ağyâra yağdı, zahmetler bana düştü;
Kalp gözüyle bir fânî geleceği görmüştü,
Düştüğüm gün başıma leş kargası üşüştü.
Rahat gün göstermedi, bu hayat yordu beni;
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
Kurulurken düşmana ben ödedim bedeli,
Şimdi diyorlar bana; adam uslanmaz deli!
Yüreğimi tırnakla deşiyor düşman eli.
Sadık yârenler bile dar günde vurdu beni,
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
Otağa girmem yasak, hudut nöbeti benim;
Kör kurşun atsa biri toprağa düşer tenim,
Vefasız yaşayamam, müsade etmez genim.
En ücra köşelere göreve sürdü beni,
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
Devletin yükü bende, el sürer sefasını;
Benim başım sıkışsa göremem vefasını,
Benden başka kim çeker devletin cefasını!
Ben devletim demiştim, fidanken kırdı beni;
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
Kimsin diye sorarsan, bağrı yanık Türk’üm ben;
Adalet karşısında suçsuz sanık Türk’üm ben,
Hayatın gerçeğine mağdur tanık Türk’üm ben.
Verdiği bir hükümle yerlere serdi beni,
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
Dost aradım yıllarca, Türk imiş dostum yine;
Müttefik diyerek ben, kanmam hin oğlu hine!
Bu yalnızlık son bulsun, dayanmaz buna sîne.
Karabudak ne çâre, ahtapot sardı beni,
Can vererek kurduğum devlet hor gördü beni!
26.11.2019 F.K. (KARABUDAK)