Köyde doğdum, zor işlerde çalıştım;
Ellerim nasırlı, köy çocuğuyum.
Bu hayatta her zorluğa alıştım,
Evimiz hasırlı, köy çocuğuyum.
Buğday, arpa, çavdar ektim az oldu,
Yaz gelince üstüm başım toz oldu,
Kış bastırdı, içim dışım buz oldu;
Bahçemiz mısırlı, köy çocuğuyum.
Gazete görmeden okudum beşi,
Çizmesiz, paltosuz geçirdim kışı;
Sapanla avladım sokakta kuşu,
Anlatmam kusurlu, köy çocuğuyum.
Çapa yaptım bahçelerde, bağlarda;
Boş kalınca odun ettim dağlarda,
Hâtıram var ölülerde sağlarda,
Kazancım kesirli, köy çocuğuyum.
Olmadı koşumda bir çiftçik atım,
Pek düzgün değildi Edebiyat’ım,
Bu yüzden yavandı hâli anlatım,
Konuşmam nesirli, köy çocuğuyum.
Karabudak gurur duyar bu köyden,
Soyu gelmiş köye KAYI’lı boydan,
Vazgeçmez dağdaki kekikli çaydan,
Hasretim tesirli, köy çocuğuyum.
02.02.2021 F.K. (KARABUDAK)