Sonsuz sanıyorlar bu mevcut hâli,
Mâzi geçip gitmiş, hâlin sonu var.
Canı yandığında anlar ahali,
Değişmez, her yerde yolun sonu var.
Bülbül gibi şakısa da diliniz,
Her budaktan filiz verse dalınız,
El değmedik yere varsa eliniz,
El elden üstündür, elin sonu var.
Gücün varken herkes senin yanında,
İsteğin yerine gelir anında,
Zaman geçer, gücün biter sonunda;
Bitmez denen dalın, kolun sonu var.
Tükenmez sanılan hazine biter,
Hanende baykuşlar gelip yurt tutar,
Kazana su girer, bir duman tüter;
Denizin, ırmağın, gölün sonu var.
Tükenir bahçenin ayvası, narı;
Gün gelir hiç kalmaz ambarda darı,
Çiçek çiçek gezer, bal yapar arı;
Kovanda güve yer, balın sonu var.
Karabudak, ‘yok eyvahım’ demişler;
Zafer kazanana, Şah’ım demişler;
“Gururlanma padişahım!” demişler,
Dünyaya rest çeken kulun sonu var.
28.02.2019 F. K. (KARABUDAK)