Sevgili aileler herkesin çocuğu elbette çok kıymetli.
Ancak her çocuğumuzda,
Bir Fatih, İbni Sina, Piri Reis, Mimar Sinan, Yaşar Doğu, Can Bartu değil.
Her çocuğun kendine göre bir yeteneği ve gücü var.
Çocuklarımız biz öyle isteyince biz istedi diye süper insanlar olamıyorlar.
Sonra her çocuk yeteneği ve gücü ne olursa olsun kıymetli ve değerlimizdir.
Biliyorum siz bunu kabul edemiyorsunuz.
Sıkıntınız bu. Bunu aşınız.
Çocuğunuzu çocuk ve sizin olduğu için seviniz değer veriniz.
Sizin bu egonuz yüzünden milyonlarca diplomalı işsiz var.
Sizin aşıladığınız ego yüzünden de az buçuk işe burun kıvırıyorlar..
Tabi onlarda kendilerini Aynştayn olarak görüyorlar.
Tabi MEB ve üniversitelerde sizin kadar kabahatli.
Çocuğunuzu, egonuzu bir tarafa bırakarak tanıyın.
Yeteneğini ve gücünü görün.
Bu konuda yardımda alın.
Daha orta okul veya lise döneminde yatkın olduğu ve sevdiği işe yönlendirin.
Bir meslek edinmesini daha önemlisi bir işin ustası olması için onu teşvik edin ve yardımcı olun.
Çevreninize bir bakınız kaç milyon işi olan rahat ve huzur içinde yaşayan üniversite mezunu olmayan insanımız var.
Yani şimdi biz onları azmı seviyoruz, onlara azmı değer veriyoruz.
Bu üniversite ve illaki devlet kapısı takıntısından kurtulun.
Hem siz hem çocuğunuz rahat ve huzura kavuşun.