Bir toplumda bir kuruluşta bir kurumda yönetici veya etkili kişilerin yanlışı veya hatası ile verdiği zarar mı daha önemli ve yıkıcıdır.
Bu sebeple o toplumdaki kuruluş ve kurumdaki kişilerin dağılmasının birlik ve beraberliğin yok olmasının kişilerin bir birine düşmesinin verdiği zarar mı daha önemli ve yıkıcıdır.
Bunu bu toplumda yaşayanların hele Türküm diyenlerin çok iyi düşünmesi ve değerlendirmesi lazımdır.
Bu iki hali kıyaslamak zorundadırlar.
Kişilerin yaptığı hata ve yanlışların verdiği zarar toplumun diğer bireyleri dağılmamışsa çok kolay giderilebilir. Yanlış yapanlara karşı birlik içindeki diğer kişilerin yapacağı güzel şeyler yanlışları ortadan kaldırabilir, zararları karşılanabilir. Yanlış yapan kişiler doğruya hızlıca dönebilir. Hatta istenmese de kişinin hayatının son bulması ile yanlışlarda son bulabilir.
Eğer ki kişisel yanlışlar öne çıkarılır da toplumdaki insanlar bölünür ve taraf olurlarsa birlik ve beraberlik gereken hiç bir işi beceremezler. Hatta birbirlerine köstek olurlar. Dışa yöneltilecek dikkati taraflar birbirlerine yöneltirler ki bu dışa karşı körleşmek demektir. Her türlü tehlikeye açık olmak demektir. Bu çok kolay kullanılmak ve yönlendirilmek te demektir.
Daha kötüsü bu hal tarafları diğer tarafa karşı düşmanları ile iş birliğine kadar götürür. Geçmişte bunun çok acı örnekleri vardır.
Kişisel hatalar sebebiyle oluşan ayrılıklar yarılmalara iç çatışmalara kadar gidebilir.
Toplumun ayrışmasının giderilmesi çok zor toplumsal bir olaydır. Kişilerin hata ve yanlışlarının ortadan kaldırılması gibi hızlı ve kesin olamaz. Toplumsal ayrışmaların giderilmesi çok uzun zaman ve çok yoğun emek gerektirir. Yinede netice alınması garanti değildir. Netice alınsa bile mutlaka yara izleri kalır.
Her Türkün bu iki durumu kıyaslaması lazımdır.
Görülecektir ki kişisel hata ve yanlışların verdği zarar bu sebeple ayrışmanın verdiği zararla kıyaslanamayacak kadar azdır.
Bu sebeple dikkatli olunmalı kişisel hata ve zararlara gerektiği kadar önem verilmelidir. Bu hata ve yanlışların toplumsal ayrışmaya sebep olmasına fırsat verilmemelidir. Ayrışma olmuş olsa bile birlik ve beraberliğe en hızlı en kısa zamanda dönülmeli bunun için her fedakarlık yapılmalıdır.
Bu birlikte yaşamanın en temel mecburiyetidir.