Yazacaklarım kendimedir.
Kimseyi tenkit veya öğmek için de değildir.
Kendime ait olduğu halde burada niye yazıyorum.
Bazen beni olumlu veya olumsuz yanlış değerlendirmeler oluyor.
Bazende bu yanlış değerlendirmelere ben sebeb oluyorum tabi.
Beni değerlendirecek kişilere yol göstereyim istedim.
Bir kaç yıldır yaşadıklarımız belli.
Zor günler geçiriyoruz.
İnsanları anlamakta zorlanıyorum.
Vatan, millet, devlet sevgisinin anlamı ve değeri değişmiş.İnsanlık ortadan kalkmış sadece tek fert kalmış.
Eline geçiren eline geçirdiğini boğmaktan hiç çekilmez olmuş.
Epeydir umut meselesini düşünüyordum.
Umutvar olmakla doğrumu yapıyordum.
Gönlüm ve kafam bir o yana bir bu yana yalpalıyordu.
Sonunda bazende olsa umudumu kaybettiğim için UTANDIM.
Geçmişimizi ve geçmişimi şöyle bir süzdüğümde ve değerlendirdiğimde içinde bulunduğumuz sartlardaumudumu kaybettirecek bir zorluğun olmadığını gördüm.
İnsanların zorluk ve rahatlık anlayışı değişken.
Çanakkalede Sakaryada üç öğün üzüm koşafı ilede olsa bir buçuk tayın yiyebilen mutlu ve umutlu ama salatalık yirmi beş, otuz lira oldu diye bizler mutsuz ve umutsuzuz.
Benim için en önemlisi
KANIN YİNE O KAN OLMASI.
Bunuda ben gösteremesemde gösteren kardeşlerimiz var.
Bu sebeble sonuna ve sonsuza kadar umutlu ve ümitliyim.
Şunuda bir daha anladım.
Umut ve ümit bana başkası tarafından verilemiyor.
Kendimin çalışıp çabalayıp umut ve ümidimi yaşatmam lazım.
Sizlerede sonuna ve sonsuza kadar ümit ve umut dilerim.
Umut ve ümitlerinizi yaşatmak için yeterince gayret edin çalışın.